Typy silników spalinowych
Istnieje kilka podziałów silników spalinowych, według różnych kryteriów. Poszczególne konkretne silniki zazwyczaj daje się sklasyfikować w kilku z tak powstałych klasyfikacji.
Silnik czterosuwowy o zapłonie iskrowym ? zasada działania
Ze względu na sposób spalania można wyróżnić:
silnik spalania otwartego ? substancja (czynnik roboczy) może mieć stan gazowy o niezmienionym składzie; silnik gazowy o zewnętrznym spalaniu (zewnętrzne źródło ciepła); np. silnik Stirlinga
silnik spalania zamkniętego ? substancja (czynnik roboczy) może mieć stan gazowy o zmiennym składzie; silnik spalinowy lub silnik gazowy o wewnętrznym źródle ciepła (wewnętrzne spalanie).
Ze względu na ciśnienie w kolektorze ssącym silnika, można wyróżnić:
silniki wolnossące (niedoładowane)
silniki doładowane, które ze względu na ciśnienie w kolektorze ssącym dzieli się na:
silniki niskodoładowane (nadciśnienie 0?0,5 bara)
silniki średniodoładowane (nadciśnienie 0,5?1 bara)
silniki wysokodoładowane (nadciśnienie powyżej 1 bara)
Ze względu na czynnik roboczy (gaz o stałym, jak i zmiennym składzie lub substancja zmieniająca stan skupienia z ciekłego na gazowy) można wyróżnić silniki spalinowe tłokowe, turbinowe oraz odrzutowy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_spalinowy#Rodzaje_silnik.C3.B3w_spalinowych
Co to takiego dmuchawa śrubowa?
Dmuchawy śrubowe
Dmuchawy śrubowe to nowa generacja dmuchaw. Wykorzystują one konwencjonalną metodę sprężania wewnętrznego za pomocą tłoków śrubowych (powszechnie używaną w sprężarkach wyporowych), lecz w mniejszej skali. Ponieważ cały proces sprężania zachodzi wewnątrz, wymagana jest mniejsza ilość energii potrzebnej do przemieszczenia sprężonego powietrza do urządzenia odbiorczego w porównaniu do dmuchaw Rootsa. Inną korzyścią, wynikającą z zastosowania dmuchawy śrubowej, jest znaczne obniżenie poziomu hałasu. Urządzenie generuje dźwięki o natężeniu 75 dBa, podczas kiedy konwencjonalne dmuchawy rotacyjne wytwarzają od 85 dBa do 90 dBa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmuchawa
Pompa i jej praca
W każdym przypadku, by pompa mogła pracować, musi być zalana, co oznacza, że przestrzeń robocza pompy oraz rurociąg ssawny musi być wypełniony cieczą i odpowietrzony w momencie rozruchu pompy. Wyjątkiem od tego są pompy samozasysające. Także niektóre pompy wyporowe, charakteryzujące się wysoką szczelnością oraz umieszczone w układzie pompowym o niewielkiej wysokości ssania są w stanie rozpocząć pracę bez wcześniejszego zalania rurociągu ssawnego.
Pompy charakteryzują następujące parametry:
wydajność (Q) ? mierzona w objętości przepompowywanej cieczy na jednostkę czasu, w układzie SI wyrażona w metrach sześciennych na sekundę;
wysokość podnoszenia lub maksymalne ciśnienie (H) ? mierzone w metrach słupa wody lub w układzie SI w paskalach;
moc (N) ? obliczana jako iloczyn wysokości podnoszenia i wydajności.
Dobór pomp polega na wyborze pompy o parametrach odpowiednich do potrzeb. Pompa powinna tłoczyć objętość cieczy lub osadów odpowiednią do potrzeb (wydajność), gdyż to warunkuje jej efektywne wykorzystanie. Transportowane medium powinno być tłoczone pod stosownym ciśnieniem (wysokość podnoszenia), co zapewnia dostarczenie go do punktu odbioru pod oczekiwanym ciśnieniem. Stąd wniosek, że moc pompy musi być odpowiednio dobrana do pożądanej wydajności i wysokości podnoszenia. Każda pompa ma pewien przedział wydajności i wysokości podnoszenia, w którym może pracować. Jeśli pompuje wodę na maksymalną wysokość, to jej wydajność spadnie i na odwrót. Optymalna wydajność, wysokość podnoszenia i sprawność pomp zależą od rzeczywistych wymogów eksploatacyjnych wynikających ze specyfiki pompowanej cieczy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pompa